Radyoaktif Maddeler Onları Geliştirmiş Olabilir mi? Çernobil’deki Hayvanlar Hakkında 11 Şaşırtıcı Gerçek
Çernobil felaketinden neredeyse kırk yıl sonra, yaşam belirtileri yavaş yavaş bölgeye geri dönüyor. Yırtıcı hayvanların yanı sıra bölgede dolaşan yavru köpekler de biraz içimizi ısıtıyor. Eleştirmenlerce beğenilen HBO dizisi Chernobyl’i izleyen turistler harabelerle selfie çekiyor. Bir zamanlar sonsuza dek yaşanmaz olduğu düşünülen Çernobil, Jurassic Park’ta dedikleri gibi, yaşamın ve doğanın her zaman yeniden doğmanın bir yolunu bulduğunu kanıtlıyor.
Çernobil’in pek çok korkunç etkisinin yanı sıra hayvanlar üzerinde kısmen yerinde diyebileceğimiz etkileri olmuş olabilir mi? Gelin birlikte bir göz atalım… ?
Kaynak:https://www.mentalfloss.com/article/5…
Bu bir gerçektir ki; Afet çevreyi harap etti. Serbest bırakılan radyoaktif maddenin toplam miktarı, Hiroşima’ya atom bombası atıldığında görülenden yüzlerce kat daha fazlaydı.
Ukrayna’nın Pripyat şehrinde, Çernobil felaketinin radyasyonu binlerce ağacın yapraklarının paslanmasına neden oldu ve çevredeki ormanlara yeni bir isim verdi: Kızıl Orman. İşçiler sonunda radyoaktif ağaçları buldozerle yıkmak zorunda kaldı. Sovyet askerleri Çernobil Bölgesi’ndeki başıboş hayvanları vurma emri verdi. Bugün uzmanlar, bölgenin bazı bölümlerinin 20.000 yıl daha insanlar için inanılmaz kalacağına inanırken, çok sayıda hayvan ve bitki türü sadece hayatta kalmayıp aynı zamanda gelişti.
Şu anda Çernobil, insan olmadığı için yırtıcı bir yaşama dönüşmek üzere.
Çernobil felaketi, Dünya’nın insanlar olmadan nasıl bir yer olacağına dair neredeyse kasıtsız bir deney. Ne kadar az insan olursa, doğa o kadar vahşileşir. Guardian’a göre, bölgede yakın zamanda Rus tarafında oluşturulmuş resmi bir doğa rezervi var ve onlar bunun “Avrupa’nın yeniden yapılanmadaki en büyük deneyi” olduğunu iddia ediyorlar, burada hayvanlar insanlara karşı dehşetlerini kaybetti.
Çernobil felaket bölgesinin etrafındaki ayı ve kurtların sayısı, yakınlarda yaşayan insanları bile aştı.
Biyolog Jim Beasley’e göre bölgedeki hayvan nüfusu, özellikle memeliler, neredeyse afet öncesi sayılarını aştı. Araştırmalara göre düşük doz radyasyon yararlı değil, ancak en azından bazı hayvanlar için açıkça ağır basmıyor.
Özellikle kurtlar, uzun molalar verme eğiliminde ve gelişmiş el becerilerine sahip görünüyor, bu da avlanırken onlara yardımcı oluyor. Beasley, Çernobil kurtlarının nüfus yoğunluğunun Amerika’nın Yellowstone Ulusal Parkı’nda bulunandan önemli ölçüde daha yüksek olduğunu belirtiyor. Biyolog, National Geographic’e “insanlar çevrelerinden uzaklaştıklarında, bu onları çılgına çevirdi ve bu potansiyel radyasyon etkilerinin herhangi birini büyük ölçüde gölgede bıraktı” dedi.
Nesli tükenmekte olan bir at cinsi Çernobil nedeniyle normale döndü.
Ulusal Hayvanat Bahçesi ve Koruma Biyolojisi Enstitüsü, Przewalski atlarını “son gerçekten vahşi at” olarak adlandırdı. Evcilleştirilmekten kaçan atlar. Bir zamanlar Asya ve Avrupa’nın büyük bölgelerine yayılan büyük popülasyonların bir sonucu olarak neredeyse yok oldular. En son 60’ların sonunda görüldüler ve “doğada soyu tükenmiş” ilan edildiler.
Ancak radyasyonun Çernobil’in yırtıcı yaşamı üzerindeki etkilerini incelemekte uzmanlaşan İngiliz ekolojistler Mike Wood ve Nick Beresford, Przewalski’nin atının orada yeniden büyüdüğünü gözlemlediler. 1990’ların sonunda Ukrayna tarafında yaklaşık 30 Przewalski atı serbest bırakıldı ve sayıları 200’ün üzerine çıktı.
Radyasyon Çernobil’in tüm böceklerini öldürmüş olabilir.
Büyük etoburların aksine, böceklerin ve örümceklerin sayısı büyük ölçüde azaldı. 2009 yılında yapılan bir araştırma, Çernobil çevresindeki belirli yerlerde ne kadar fazla radyasyon olursa, böcek popülasyonunun o kadar düşük olduğunu gösterdi. Benzer bir olay, Fukuşima nükleer santralindeki 2011 nükleer kazasından sonra meydana geldi. Kuş, ağustos böceği ve kelebek popülasyonları azalırken, diğer hayvan popülasyonları etkilenmedi.
Mutant mutantlara sahip hayvanlar ilk günkü gibi görünebilir.
Afetten etkilenen tüm hayvanlarda olduğu gibi hayvanlarda da değerli genetik değişiklikler meydana geldi. Biyolojik Koruma alanında 2011 yılında yapılan bir araştırmaya göre, Çernobil’in bitki ve hayvanlarda neden olduğu genetik mutasyonlar 20 kat arttı. Bölgede üreyen küçük kuşlar, diğer türlere kıyasla orantısız etkilere maruz kaldı.
Byrne, “Çernobil’den gelen hayvanların dünyayı kirlettiğini söylemek istemiyorum” dedi. Ancak aktarılabilecek rastgele bir mutasyon şekli varsa, bu dikkate alınması gereken bir şeydir.” diyor.
Mutasyonun sonuçları zamanla tamamen yok olmaz, nesilden nesile aktarılabilir.
Bu, her zaman üç gözlü bir balık veya iki başlı bir inek olduğu anlamına gelmez, ancak bölgede bazı tuhaflıklar kaydedilmiştir. Görünüşe göre en şiddetli genetik hasar, Dördüncü Reaktördeki patlamadan hemen sonra meydana geldi ve hala aktarılan genlerde bulunuyor.
Çernobil radyasyonuna maruz kalan kişilerde (özellikle çocuklarda) tiroid kanseri oranlarının arttığına dair kanıtlar da vardır. Science dergisinde yayınlanan bir araştırma, radyasyona maruz kalma sonucu genetik mutasyonlar yaşayan ebeveynlerin, neyse ki, bu mutasyonları çocuklarına geçirmediklerini gösteriyor.
Hayvanlar tarafından yenen doğal gıdalara aktarılan radyoaktif düşüncelerin feci sonuçları oldu.
Ne yazık ki, bazı hayvanlar felaketten orantısız bir şekilde etkilendi. Örneğin tarla fareleri, mantar yemeyi seven, sempatik küçük bir kemirgendir. Ne yazık ki, bazı mantar türleri, boşa harcanan materyali aç tarla farelerine aktararak onların ölmesine neden oldu. Ve radyasyonun zararlı etkilerini çeşitli şekillerde gösteriyor gibi görünüyorlar: Bazılarında yüksek oranlarda katarakt bulundu.
Kuş doğurganlığı önemli ölçüde etkilendi.
Bölgedeki kırlangıçların, muhtemelen radyasyona bağlı genetik mutasyonların bir sonucu olarak yüksek düzeyde kısmi albinizm gösterdiği bulundu. Görünüşte daha küçük beyinlere, daha az üreme yeteneğine sahip kuş popülasyonlarına ve daha yüksek radyasyon seviyelerine sahip alanlarda tür çeşitliliğinin ve bolluğunun azalmasına yol açtı. Yani Çernobil hayvanlarının hikayesi, çorak bir toprakta hayatta kalma mücadelesinden çok daha fazlası.
Köpekler radyasyondan fazla etkilenmeyen şanslı türlerden biridir.
27 Nisan 1986’da bölgenin boşaltılması sırasında sahipleri tarafından terk edilen köpeklerin soyundan gelen yüzlerce köpek var.
2018 ve 2019’da, bazı köpeklerin sadık radyasyon maliyetlerine sahip olduğu bulundu ve birkaç düzine evlat edinildi.
Çernobil köpeklerinden bazıları o bölgede yaşayan insanlar tarafından sahiplenildi. Yasaklayan maddelere rağmen, aslında yetkililerin zımni izniyle birçok insan hala orada yaşıyor.
Çoğu yaşlı ve kadın olan bu nüfus, nükleer felaketten önce bölgede yaşıyordu ve gidecek başka yerleri yoktu. Radyasyonun etkileri onlarda hala görülmeye devam ediyor. Potansiyel risklerin ne olacağı an meselesidir.
Bir felaketten sonra bölgenizde kalmaya devam edebilir misiniz?
